ولادت سبط اکبر، امام حسن مجتبی(ع)(3 ق)
سید جوانان اهل بهشت، سبط اکبر، ریحانة الرسول حضرت امام حسن مجتبی(ع) در 15 رمضان سال سوم (و به روایتی سال دوم) هجری قمری در مدینهی منوره به دنیا آمد. کنیهی آن حضرت، ابومحمد و القاب ایشان، تقی، زکی و السبط میباشد. امام حسن مجتبی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خویش، مدتی امور خلافت مسلمانان را عهده دار گردید و مهیای جنگ با معاویة بن ابی سفیان شد. اما آن حضرت در پی خیانت گروه زیادی از یاران و لشکریانِ خود، تن به صلح با معاویه داد و از آن پس خلافت را رها کرد. امام حسن مجتبی(ع) پس از مدتی از کوفه به مدینه بازگشت و به ارشاد، هدایت و امامت جامعهی اسلامی پرداخت.